बाल्यकालको स्कुले जिवन कहाँ बिर्स्या छु र !!!

हातै न धोइ दाल भात मुछेको कहाँ बिर्स्या छु र !
हातको बाहुलाले सिँगान पुछेंको कहाँ बिर्स्या छु र !!
गरेको थिएन सरले दिएको HomeWork,,
अनि बेन्चमा उभाएर कपाल लुछेको कहाँ बिर्स्या छु र !!!

क्लास हापी हापी पौडी खेल्न जान्थेम ,
भिजेको त्यो चिसो कट्टु टाउकोमा उनी हिड्थेम ,,
झोला झाडीमा लुकाएर काक्रो चोर्न गको कहाँ बिर्स्या छु र !!
सरले कानमा समाइ अफिस तिर लको कहाँ बिर्स्या छु र !!!

एक मोहरको चटपट खान्थेम, एक मोहरको इम्ली,
किताब लिई पढे जस्तै गर्थेम दुवै आखा चिम्ली ,,
डटपेनले साथीको टिसर्ट मा कोरेको कहाँ बिर्स्या छु र !!
मोजामा कपि लुकाएर चिट चोरेको कहाँ बिर्स्या छु र !!!

मिसले कति गाली गरे , भनि साध्या छैन ,
सरको पिटाइ कति हो कति गनि साध्या छैन ,,
चकको टुक्राले ती गोरी मैयाको टाउकोमा हानेको कहाँ बिर्स्या छु र !!
ट्वाइलेटमा गएर एक सर्को चुरोट तानेको कहाँ बिर्स्या छु र !!!

हातै न धोइ दाल भात मुछेको कहाँ बिर्स्या छु र !
हातको बाहुलाले सिँगान पुछेंको कहाँ बिर्स्या छु र !!
गरेको थिएन सरले दिएको HomeWork,,
अनि बेन्चमा उभाएर कपाल लुछेको कहाँ बिर्स्या छु र !!!

लेखक    लक्ष्मण गुरुङ

((“ यस्तै पत्र लेखेर स्कुल पठाउथेम अनि फिल्म हेर्न जान्थेम “))

धन्यवाद !

Posted in: कविता मुक्तक,मेरो आफ्नै